Ο Χειρότερος εχθρός του δασκάλου…

    

… Μα όσοι σε εχθρεύονται, δάσκαλε, δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτόν τον εχθρό που αντιμετωπίζεις κάθε μέρα. Όλα όσα παλεύεις φαντάζουν αστειότητες μπροστά σ’αυτόν, που  δύσκολα μπορείς να τον νικήσεις. Δεν είναι κανένας άλλος παρά ο ίδιος σου ο εαυτός. Αυτός σε κατατρώγει, και σε ρίχνει στα τάρταρα  της ύπαρξής σου. Αυτός  ξεσκίζει τις σάρκες σου, και κατασπαράζει τα σπλάχνα σου αφήνοντάς σε αλυσοδεμένο στις ιδεοληψίες σου και στα στερεότυπά σου. Αποζητάς την ελευθερία σου μα δεν είναι εύκολο πράγμα. Θέλει θυσία, πάλη καθημερινή να αποτάξεις από πάνω σου τα δεσμά μιας άρρωστης νοοτροπίας.
Πρέπει να ξεχάσεις όσα σου έμαθαν, να αρχίσεις από την αρχή, να βιώσεις το πραγματικό παιδαγωγικό «έρωτα». Πρέπει να γίνεις παιδί, να δεις τη ξεχασμένη παιδική θέαση του κόσμου, που από νωρίς φρόντισαν οι δικοί σου, να σου την πετσοκόψουν και να σε κάνουν (αν)έτοιμο πολίτη. Μη παρασυρθείς από το κάλεσμα των σειρήνων, τα δήθεν όμορφα ακούσματα, τη πληρωμένη καλαισθησία,  που κρύβουν καλά τη δυσωδία και τη σαπίλα της σύγχρονης κοινωνίας. Δεν θα έχεις γυρισμό, γιατί γνωρίζουν να σε παρασέρνουν, γνωρίζουν και να σε αφανίζουν…Μα συλλογίσου καθημερνώς και ελεύθερα, στο τι θα μπορούσες να κάνεις και  δεν το’κανες, βγάλε από μέσα σου τα αυθεντικά συναισθήματα που ορίζει η παιδαγωγική, και αφέσου στη στράτα των μαθητών σου, γιατί ξέρουν που περπατούν αρκεί να μη τους ξεστρατίσεις.

       Όταν φτάσεις δάσκαλε στο σημείο που θα’χεις τον ίδιο προορισμό με τους μαθητές σου τότε έχεις πραγματικά νικήσει…τον ίδιο σου τον εαυτό.

                                       

                             Καλό καλοκαίρι           

                                                                   Στέλιος Μιχελάκης